مدیریت بحران برف و یخبندان در مناطق و شهرهای کوهستانی و برف گیر (نمونه موردی شهرکرد)

به لحاظ اینکه وجود بارش‌ها به هر شکلی یک نعمت الهی است، ما از برف و یخبندان به عنوان یک پدیده اقلیمی یاد می‌کنیم تا بلای طبیعی و هر جا که از آن به عنوان بلا یاد کردیم به معنی وقوع پدیده و عدم امکان مقابله صحیح انسانی با آن تلقی می‌گردد. این پدیده در روند زندگی روزمره اجتماعی موجب مسائل زیادی شده، خسارات مستقیم و غیر مستقیم اقتصادی زیادی را به بار می آورد. از آنجایی که این پدیده بیشتر اوقات خسارات آنی شدیدی به بار نمی‌آورد، مگر در موارد استثنایی، غالباً از آن با اغماض گذشته می‌شود. در حالی که خسارات بلند مدت و جانبی بسیاری را بدنبال دارد، که شاید به‌علت اینکه به صورت عادت در مناطق برفگیر درآمده است کمتر به عنوان یک بلای غیر مترقبه و بلکه مترقبه شناخته می‌شود، در حالی که هر ساله خسارات زیادی را ببار می‌آورد، هرچند شدت آن در سال‌های مختلف متفاوت است. هرگاه که شدت این بلای آرام، اما مخرب زیاد می‌شود، مسئولان به اقداماتی سریعی مبادرت ورزیده و زود هم ازآن می‌گذرند. اما این پدیده با آثار منفی ای که به جای می گذارد، باید در جایگاه گروه‌های بلایای طبیعی جای گیرد و گروه‌های کاری ویژه ای در کمیته بلایای طبیعی استان‌ها‏ به بررسی عملی و علمی آن پرداخته تا راهکارهای مبارزه با این پدیده در جهت کاهش آثار آن را به طور علمی و عینی بررسی نمایند. برف و بخبندان هر ساله معضلات زیادی را به شهر و شهروندان و بالطبع نهادهای شهری وارد می‌کند، که اغلب اوقات اقلیمی باری به هر جهت و خود به خودو به مرور زمان، بدون برنامه‌ریزی ویژه‌ای رفع می‌گردد، اما به همراه آزار و اذیت‌های فراوان برای شهروندان و همچنین خسارات جانی و مالی و صدمات بدنی بسیاری که در مقایسه با بلایای طبیعی آنی بسیار نیست. فراوانی تجمعی این بلا شاید کمتر از بلایای طبیعی آنی همچون زلزله و سیل نباشد. در واقع عدم وجود یک نهاد برنامه ریز پیگیری کننده و متولی علمی و عملی آن موجب شده تا هیچ اقدام مثبتی در این زمینه به جزء در مواردی تشریفاتی انجام نپذیرد.